Vakantiebijbel 1

Wederom geen nieuws over mijn stage maar een kleine Bijbel van mijn eerste ‘vakantie op vakantie’! Omdat het zo leuk was wil ik het graag met iedereen delen. Het was in een woord ubuntastisch!

Informatie vooraf inclusief nieuwe bijnamen: erg lang verhaal over een roadtrip-vakantie met twee Toyota Yarissen van 3/4/2010 tot en met 20/4/2010 door Zuid-Afrika, Swaziland en Mozambique samen met Johan (Duif), Marjolein(Deuk), Nienke(Ninja) uit Caledon en Marloes(Flamoes) en Zamora(Korf) uit Genadendal. Komt die dan hé:

Het begon allemaal op een zonnige Zuid-Afrikaanse herfstdag in het begin van de mooie maand mei. De reis begon gesplitst. De ene Yaris, gevuld met Zamora, Marloes en Johan vertrok eerder om Charlotte die haar vriend in Oeganda ging bezoeken af te zetten op het vliegveld. Een paar uur later maar nog steeds voordat de vogels gingen fluiten startte de tweede auto met Marjolein, Nienke en mezelf de motor. We reden via Kaapstad om onze kilometerstand op unlimited te zetten en boarder passes te krijgen van Anton Koen/Koen Anton. Dat eenmaal geregeld, op naar onze eerste halte; Bloemfontein. 1000 kilometer N1 snelweg langs een mooie maar vooral saaie omgeving. We kwamen weinig auto’s tegen en konden dus goed doorrijden door dit dessertachtige landschap. Laat in de avond hadden we het hostel gevonden. De andere auto was al aangekomen en was alweer druk bezig met een drankspelletje of 10 achter elkaar. Natuurlijk ingehaakt en daarna ons eerste hostelbed opgezocht.

We bleven een dag in deze grote maar leuke stad/tussenstop. We begonnen ’s morgens na een lekker paasontbijtje in het Naval Hill Game Park. Daar zagen we onze eerste game(wild) van deze vakantie. Slechts 1 Giraffe maar een nieuwe passie was geboren, vele zouden volgen en aan ons netvlies moeten geloven. Daarna was het tijd om de stad te verkennen. We probeerden deze vakantie zoveel mogelijk stadions te bekijken en onze eerste zagen we in Bloemfontein. Verder nog wat winkeltjes bekeken en met het mooie weer op het terras gezeten. Het was tijd voor de eerste echte bestemming; Drakensberg.

Oh wacht, voordat dat we de derde dag aanreden naar Drakensberg stonden Johan en ik vroeg op voor een nieuwe zoektocht. Volgens de hosteleigenaar zou er genoeg te spotten zijn. Het leverde ons mooie beelden op van giraffes, herten, buffels, springbokken en struisvogels. Met een toch wel redelijk tevreden gevoel in de auto naar Drakensberg gestapt, het dorpje Bergville om precies te zijn. Na een lange zoektocht kwamen we dan aan bij Amphitheater Backpackers met jacuzzi, zwembad, pooltafel en een goed gevulde bar, een paradijs voor onze komende twee dagen.

Drakensberg is een grote bergenformatie met prachtige flora en fauna. Je kunt hier schitterende hikes maken naar mooie watervallen. Dit besloten Zamora, Marloes, Johan en ik te gaan doen. Drakensberg bezit de tweede hoogste waterval ter wereld die we vanuit ons hostel konden zien. Hier rijden we natuurlijk niet naar toe omdat de Johan Johan nog niet op scherp stond. We vinden wel een groot hotel midden in de bergen waar een man ons verteld over mooie routes. We hiken naar Doreen Falls waar we al spelend mooie kiekjes nemen. Als echte Afrikanen lopen we op blote voeten terug naar het hotel. Daarna was het tijd om goed gebruik te gaan maken van de faciliteiten in het hostel.

De dag erna staan we om 5 uur op om richting Swaziland te rijden. Het schijnt namelijk vaak lang te kunnen duren aan de grens. Uiteindelijk zijn we zo binnen omdat de arme man geen zin had twee volgepakte Yarissen te doorgronden. Na: “No Sir, We don’t have any drugs with us, we are from Holland” mochten we verder rijden. De eerste indruk van Swaziland was indrukwekkend. Swaziland is verder achtergesteld dan Zuid-Afrika. De wegen zijn super slecht en de mensen leven erg armoedig. De natuur en de omgeving was daarentegen wel erg mooi. Omdat we redelijk vroeg bij het hostel aankomen hebben we de dag nog voor de boeg. We hebben de omgeving verkend en lokale craftmarkets bezocht. Na wat onderzoek kwamen we erachter dat er voor ons eigenlijk weinig te doen is in dit land in onze korte tijd hier. Na gezamenlijk overleg rijden we met een mooie stempel in ons paspoort door naar een nieuwe bestemming; Mozambique.

Voor mij zou dit een van de hoogtepunten van de vakantie moeten worden. Ik keek er al enige tijd naar uit en daar waren we dan. De eerste indruk van dit land was niet precies zoals ik had verwacht. Het land is niet echt schoon uit de oorlog gekomen. Het zag er allemaal erg vies uit. Weer een hele andere wereld dan in Zuid-Afrika en Swaziland. Alles was Portugees, er was geen blanke te bekennen en veel mensen waren straatarm. Maargoed we konden het land natuurlijk niet na de eerste indruk afschrijven, dat kwam wel bij de tweede indruk. In het hostel aangekomen praatte niemand goed verstaanbaar Engels en waren de bedden veruit de minste van de vakantie. Op naar de bekende bounty stranden. Deze bleken wederom niet aan de verwachtingen te voldoen. Ze waren erg vervuild en er lagen veel stenen. Toen het etenstijd was reden we gezamenlijk de stad door. Toen we uitstapten zagen we bij de andere auto politie staan. Het kon ook iemand uit het leger zijn want hij had een AK-47 op zak. Een boete voor het maken van een U-turn waar het niet mag was de reden van zijn bezoek. Zo corrupt als wat hebben we hem wat Metecais gegeven en hij liep weer verder. Ten minste nog goed gegeten maar daar begon het nieuwe gezeik. Marloes had onder alle heisa de sleutels in de auto laten zitten. De hele straat was hier al snel van op de hoogte en we zaten met een nieuw probleem. Via een betrouwbare man kwam een local(Enok) een uur later de auto openmaken met een ijzerdraadje. Snel terug naar het hostel waar ons onderweg een nieuwe boete te wachten stond voor groot licht. Eenmaal in het hostel gingen we bij onszelf te rade. Ik wou het nog wel een kans geven want een trip naar een eiland stond op de oorspronkelijke vakantieplanning. Unaniem zijn we dan toch maar gegaan uit dit land. Op naar ons vertrouwde Zuid-Afrika, op naar Crazy Dave.

Na een voor onze begrippen korte reis kwamen we aan bij Old Vic Travellers Inn gerund door (hoe hij zichzelf dus noemt) Crazy Dave. Uit het eerste gesprek bleek dat het een rare vogel is. Het hostel was daarentegen vier sterren en helemaal geschikt voor ons als tussenstation voor het Krugerpark. Doordat we eerder uit Mozambique weg zijn gegaan zaten we twee dagen langer in Nelspruit. Wat helemaal niet zo erg bleek te zijn. In deze twee dagen zagen we mooie natuur, watervallen en grotten. We bezoeken ook volgens het boekje mooie uitzichtpunten genaamd: Gods Window en Worlds End maar hier zagen we helemaal niks. Je moet hier namelijk erg veel geluk hebben dat het die dag niet mistig is. Al met al hebben we in en rond Nelspruit een leuke en aangename tijd gehad. Ik moet natuurlijk ook vermelden dat ik het redelijk goed heb gedaan in ons georganiseerde pool/ping-pong toernooi toch Johan? en niet te vergeten. We zijn hier begonnen met een spelletje wat we de rest van de vakantie nog vaak hebben beleefd genaamd Kingsen. Dit drankspel heeft ons erg veel plezier en erg wazige toestanden opgeleverd.

Vanuit Nelspruit zijn we doorgereden naar het Kruger National Park. Als echte toeristen zijn we om 6 uur bij de poort. Het park gaat open en we zijn klaar voor de big 5 (Luipaard, Leeuw, Olifant, Buffel en Neushoorn). Het Krugerpark is groter dan Nederland en zit vol met wel 300 verschillende beesten. Een paradijs voor onze nieuwe hobby. Het duurt niet lang voordat we nummer 1 van de 5 zien. Voor ons op de weg staan 3 neushoorns. Die moeten meteen geloven aan onze flitsende camera’s. Tot 5 uur hebben we kilometers gemaakt in het park op zoek naar zoveel mogelijk dieren. Op het einde van de dag hadden erg veel beesten gezien en 4/5e van de big 5 met als hoogtepunt een grote mannetjesleeuw die lekker op de straat lag te genieten van het mooie weer. Voor de volgende dag hadden we dus een doel: nummer 5 zien; het luipaard. Na heerlijk geslapen te hebben in ons hutje zijn Marloes, Zamora, Johan en ik er weer om half 6 uit gegaan om het prachtige beest te spotten. Bij een punt in het park zagen we dat het luidpaard op een bepaalde plek gespot was. Na 4 uur daar rond gereden te hebben vroegen we aan een andere wagen wat ze aan het bekijken waren. En daar lag die dan. Zo lui als een paard te slapen in het hoge gras. Af en toe kwam die even met zijn hoofd omhoog als hij hoorde dat er een nieuwe auto bij kwam staan. Al gauw stond de hele weg vol om dit zeldzame dier te aanschouwen. We zagen voornamelijk zijn mooie gekleurde rug maar de missie was geslaagd. Op de terugweg als je hem niet aan het zoeken bent zien we er nog een en voor ons twee keer de big 5 in het Kruger National Park. Het was zeker een van de hoogtepunten van de trip. Met volle tevredenheid en wat souvenirs zijn we teruggereden naar Crazy Dave als tussenstop voor onze doortocht naar de kust.

Omdat het helemaal naar onder te ver was om in een keer te rijden hadden we een tussenstop in Eshowe. In dit plaatsje in Zululand hebben we de lijn van de avond ervoor doorgetrokken en zijn we na een spelletje Kingsen en een hostelgevecht met wc-rollen, bloempotten en alles wat er voor het grijpen lag, gaan slapen. Vanuit Eshowe begon de lange weg via de kust terug naar onze basis in de Western Cape.

De eerste halte was Coffee Bay. De rit op zich is alweer een vermelding in dit stuk waard. Vol met werkzaamheden, flitspalen, overbevolkte dorpjes kwamen we bij de afslag Coffee bay. In Swaziland hadden we al kennisgemaakt met de uitdrukking pot holes. Dit was precies de reden waarom een vrouw ons de avond van tevoren had afgeraden er in het donker door heen te rijden. De weg zat compleet vol met pot holes! Het was de langste 90 kilometer die ik ooit gereden had. Optrekkend en afremmend constant slalommend tot dat we dan eindelijk aankwamen bij het mooie kustplaatsje. Er was hier van alles te doen maar we kwamen er vooral om te leren surfen. Surfen is toch wel redelijk moeilijk en in onze eerste 2 uur surfles lukte het dan ook niet vaak om lekker op het board te blijven staan. Al met al gaven we de hoop niet op en hebben we voor de rest van de dag surfboards gehuurd. Spelend met de surfboarden en de golven hebben we ons goed vermaakt die dag. Helemaal uitgeleefd zijn we toen terug gegaan naar ons hutje met uitzicht op zee, we hebben ons daar klaar gemaakt voor een avond in de Babalaza(Kater) bar. Al snel was in de dupe van een BUFFALOOOO. Ik dronk met rechts en dat was ten strengste verboden, de fles atten was het gevolg. Met nog een paar vergissingen en wat lokale shotjes hebben we hier schitterende avond beleefd. De tijd was daar om afscheid te nemen van Coffee Bay. De meiden reden meteen door naar Jeffreys Bay, wederom een surfparadijs, Johan en Ik gingen verder met een van onze nieuwe hobby’s, we bezochten Addo Elephant Park. Omdat we ’s morgens nog hadden gesurft waren we te laat om nog in het park te overnachten. Het hostel wat we toen nog hebben geregeld was ook nog de beste van de vakantie. Voor €15 hadden we een tweepersoonskamer met douche, wc en geniale bedden inclusief een ontbijt van 3 meter.

Maargoed Addo dus. De bedoeling was om er olifant te gaan rijden, aan de poort werden we hierin teleurgesteld maar omdat we Zuid Afrikanen zijn mochten we voor €3 weer genieten van een heleboel mooie dieren. Na een uur was het duidelijk waarom het Addo Elephant Park heet. Je kwam ze overal tegen en ze liepen straal langs de auto. Met de ene foto nog mooier dan de ander en weer wat nieuwe vinkjes voor ons reden we door naar Jeffrey’s Bay.

Jeffrey’s Bay vonden (de mannen natuurlijk) wel in een keer. Een aangenaam hostel voor de laatste twee dagen van de trip genaamd Ubuntu. Dit woord gebruiken we nu nog steeds. Het is een woord van de vakantie geworden en het betekend gemeenschap, alles samen, dingen voor elkaar over hebben, het blijft in de familie/community. In Jeffrey’s Bay waren de locals niet zo ubuntu. Ze waarderen het niet als je als beginner gaat surfen op hun tubes. In Jeffrey’s Bay zijn we gaan sandboarden wat ook erg vermakelijk was. Je board flink inwaxen, een hoge duin pakken en zand happen. Dat was onze laatste ubuntu –activiteit van de vakantie. Het zat het erop. Alleen de rit naar huis stond nog op het programma. Wat ook een heel avontuur bleek.

De dag na het sandboarden zijn we rustig aan naar huis gereden en dan gebeurt er iets wat ik nog lang zal herinneren. 7000 kilometer gereden met nauwelijks problemen, 15 kilometer van huis vliegen we tegen een vrachtwagen aan. De vrachtwagen die we aan het inhalen waren sloeg ineens af naar rechts en we knalde vol achterop/in de zijkant. Op de achterbank zag ik het niet echt aankomen. Nadat we alle kanten op waren gevlogen en tot stilstand kwamen zat er een scheur in mijn lip. Voor de rest was gelukkig alles oké, op de auto na dan. Die was zonder het zacht uit te drukken, total-los. Uiteindelijk heb ik op de hechtingen in mijn lip na, 7000 kilometer plezier, 2 mooie nieuwe stempels in mijn paspoort, allemaal mooie nieuwe bijnamen, prachtige herinneringen, schitterende foto’s en doldwaze acties overgehouden. Dat vind ik een mooie terugblik om dit verhaal mee af te sluiten.

Momenteel ben ik bezig om wat zaken op orde te stellen thuis voordat ik de 30e bezoek krijg. Mieke, Stef en Joep komen namelijk voor een nieuwe vakantie, een nieuwe roadtrip door het land wat me blijft verbazen maar wat ik nog steeds bewonder.