2010 FIFA WORLD CUP SOUTH AFRICA™

Once in a lifetime! Dat kreeg ik overal te horen en was zelf ook mijn motivatie om mijn hoofdsponsor deze reis mogelijk te laten maken! Ook al was ik er de voorgaande keren niet bij, het voelt nu eerder als three times in a lifetime! Wat heb ik me toch zuur gevoeld!! Ondanks de teleurstelling heb ik wel iets onbeschrijfelijks meegemaakt. Toch ga ik het proberen te weerspiegelen in dit verslag.

Het begon voor mij al op de openingsdag van het WK. Vroeg vertrokken naar Kaapstad om mijn thuisland van het afgelopen half jaar te zien spelen. Het was een groot feest in de mooiste stad van Zuid Afrika. Dat werd vooral duidelijk toen de nieuwe volksheld Thsabalala de openingstreffer van het toernooi maakte en Longstreet compleet ontplofte. Daarna was het tijd voor mijn eerste wedstrijd. Frankrijk-Uruguay, Green Point stadium. Voor het eerst kennisgemaakt met het oorverdovende lawaai van de geliefde fuvuzela’s en de WK sfeer. Het was een matige wedstrijd van beide kanten. Na 90 koude minuten stond dan ook de brilstand op het beeldscherm. Echter was het WK begonnen en ik had er baie veel zin in. Die avond zijn we meteen vertrokken naar ons volgende station: Port Elizabeth. Hier hadden vier van de acht een kaartje voor de wedstrijd Zuid Korea-Griekenland. De andere vier waaronder ik hebben deze wedstrijd op het FAN Fest bekeken, een locatie bij elke speelstad waar we nog menig maal zouden genieten van WK wedstrijden. Hier hebben we kennisgemaakt met het ultieme WK lied, wave your flag, ooohooooohohhhohhhh!

Na de wedstrijd zijn we meteen doorgereden naar Joburg, hier stond de eerste wedstrijd van onze jongens op het programma. Toen ik de jongens het veld op zag komen besefte ik pas echt dat het was begonnen! Wat ze hier in Zuid Afrika zeggen: Feel it, it is here! Onder een lekker zonnetje heb ik onze jongens toen de eerste drie punten zien pakken. Wederom geen sterke wedstrijd, wel een lekker sfeertje, in het grootste stadion waar ik ooit heb ingezeten. Ondanks dat alle stoeltjes oranje zijn in het stadion was het nog goed te zien dat er menig Oranjesupporter zich aan de lange afstand had gewaagd. Met drie punten op zak gingen we van het grootste stadion naar het mooiste stadion. De wedstrijd Spanje-Zwitserland was de volgende wedstrijd op het programma. Wat op het papier een duidelijke uitslag zou zijn was het voor mij in het echt de mooiste wedstrijd van de poulefase. De sfeer was fantastisch en de spanning hoog, een ware topper. Het volgende wat er op ons volgeboekte reisschema stond was 3 dagen in de (normaal gesproken) warmste stad van Zuid Afrika; Durban.

Hier hebben we ons goed vermaakt en veel lol gehad op de (oranje)camping. In die drie dagen hebben we de omgeving verkend, al het hout van de camping opgestookt, traditionele kringgesprekken gehad, naar de bios geweest en 2 vlaggen proberen mee te nemen. Ik kan hier helaas geen verdere uitspraken over doen, maar de Notorious 4 was geboren! Na de terreur was het weer tijd voor een wedstrijdje, Nederland-Japan stond op het programma. Op een mooie warme dag begonnen we al vroeg met de goudgele halve liters en omdat de wedstrijd het weer niet toe liet, heb ik toen maar genoten van de schoonheid van het stadion en het bier. Wat er die wedstrijd allemaal gebeurt, is weet ik ook niet meer maar ik wist wel, we waren alweer geplaatst! Dat moest gevierd worden en dus gingen we door naar de befaamde oranjecamping. Hier hebben we grote schik gehad onder leider van mijn nieuwe held: DJ Rasta Ruud. Met deze mooie afsluiter gingen we daarna weer naar Joburg.

Voor wederom de helft van de groep stond de topper Brazilië-Ivoorkust op het programma. Dit werd een mooi potje en tussenstation Bloemfontijn was aan de beurt. Hier moest echter een wonder gebeuren wilde Bafana nog door gaan naar de volgende ronde. Dit wonder gebeurde niet, maar de wedstrijd was weer van uitzonderlijke waarde. Voor het eerst heerste luid gefluit boven de fuvuzla’s toen het Franse team werd geïntroduceerd. Ik moet Arjen Robben gelijk geven en natuurlijk hebben wij de beste supporters ter wereld. Echter kunnen de Zuid Afrikanen er ook wat van, de hele wedstrijd hebben ze met strijdliederen uit 6 verschillende talen achter het team gestaan. Kroon op het werk was de eerste overwinning en Frankrijk was gedeclasseerd. Daarna was het alweer tijd voor de eindbestemming van onze reis, Cape Town! Hier hadden we ook met alle studenten slaapplekken op de oranjecamping. Hier gingen we een dag voor de wedstrijd al heen. Ons zelf weer vermaakt met lekkere Nederlandse meezingers van ‘Vanavond niet schat’. De wedstrijddag begon met een mars naar het FIFA Fan Fest. Door de mooie wijnvelden en met de trein marcheerde een grote oranje stoet de stad in. Op het oranje gevulde plein werden we klaargestoomd voor de wedstrijd. Vanaf het plein liepen we met nog meer Oranjefans naar het stadion. Het was een degelijke pot, maar een ding was zeker: we moesten helaas weer naar het mooie Durban. En wel tegen de Slowaken. Oranje had nog niet overtuigend gespeeld maar dit moest toch wel te doen zijn dachten we zo. Dus over de lange slingerende N2 zijn we in een nacht naar Durban gereden. Het spel was al beter, de kwartfinale was redelijk eenvoudig bereikt en de kaarten waren op. Helaas werden we sterk aangetrokken door de zwarte markt. Nog sterker toen de tegenstander bekend was. Na een hevige zoektocht naar de goedkoopste kaartjes had de gehele groep kaarten voor DE WEDSTRIJD!

Nu werd het spannend en de volgende ronde was zeker geen makkelijke opgave. Dat bleek al snel bij de opening van de wedstrijd, na 10 minuten stond het al 1-0 voor Brazilië. Mijn gespannenheid voor de wedstrijd was omgeslagen in agressie en haat. In het veld kwam ook meer agressie en ik genoot van een geweldige strijd tussen twee grootmachten in het voetbal. Goed gespeeld, uitgeschakeld door de nummer 1 van de FIFA wereldranglijst, ik had me er al aan overgegeven. Totdat goudhaantje Sneijder daar was. Uit het niets knalt onze topper de strijd weer gelijk. Nederland ging beter spelen, de wedstrijd was weer helemaal open, en ik, ik werd nog gekker. Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt, wat een pot voetbal was dat! Het stadion ontplofte ook toen Sneijder ons op voorsprong zette en Filipe Melo rood kreeg. Daarna werd het echter nog erger, ik kon de spanning bijna niet meer aan en zat op het puntje van de tribune. Onze altijd vriendelijke vriend de scheidsrechter verloste me uit de angst. Het feit was daar, Nederland versloeg Brazilië en het hele stadion stond op de kop, mijn vreugde kon niet op, het WK was eigenlijk al geslaagd voor mij, dat ik deze historische overwinning mocht meemaken. Maar heel Nederland snakte naar meer. Dat bleek ook vooral bij het feest na de wedstrijd. Het Oranjelegioen kon maar niet genoeg krijgen van: KAMPIOENEN OLE OLE KAMPIOENEN OLE OLE!! Het feest was helemaal compleet toen sommige spelers ons nog kwamen bedanken, een waar kippenvelmoment!

Wat een van de grootste helden van de Nederlandse equipe (wordt later duidelijk) al had voorspeld: Slowakije, Brazilië, Uruguay en dan sta je er, werd werkelijkheid. Nouja, eerst moest Uruguay verslagen worden en wederom was deze man er bij. Eenmaal in het stadion besloot ik toch maar eens te proberen om bij die telkens aanwezige grote oranje vlek in het stadion te komen. Dit legioen werd sterk in de gaten gehouden maar het lukte me uiteindelijk. Ik was uit het Uruguayaanse kamp en zat midden in het feestende legioen. Deze sfeer werd echter verpest door de vriendelijke vrienden van de FIFA en de Nederlandse politie. Niemand mocht staan en alle kaartjes werden gecontroleerd. Al snel werd duidelijk dat ik moest verkassen naar de andere kant, of wat ik zelf een betere optie vond, 2 rijen naar boven waar nog een plaatsje vrij was. Dit was precies goed om een paar minuten later Gio de goal van het toernooi te zien maken. Ik kon mijn ogen niet geloven, wat een pegel! De overwinning werd in de tweede helft veilig gesteld en het legioen ging compleet los, we stonden met een been in Joburg. De stewards probeerde het nog wel maar het had geen zin meer, het was een groot feest in het vak. De polonaise werd ingezet en iedereen stond te springen. De laatste minuten nog even billen knijpen maar daarna ging het feesten alleen maar harder door. Sinds 32 jaar stonden we er weer en ik was er bij. Als Zuid Afrika al niet perfect was, was het dat nu! Een half uur na het fluitsignaal was het stadion leeg maar de sfeer groter. Het hele vak was zo ver mogelijk naar voren gekomen en iedereen stond te springen en te zingen. Het hele vak was omsingeld door ME, maar wat kon het ons schelen, we zagen geschiedenis! Naar een uur feesten begon de vraag naar de helden. We wisten zeker dat ze het konden horen en toen onze Dirkie als eerste uit de tunnel weer het veld op kwam werd het legioen compleet gek. De Tafelberg stond te schudden. Menig speler deed Kuyt volgen en binnen no time stond complete elftal met ons mee te feesten. Nog geen 3 meter van mij af hadden ze de grootste lol. Onze baltovenaar Arjan kon er al helemaal wat van, op de schouders van alle spelers ging hij helemaal los. Het hele feest ging door tot in de gangen van het stadion, tot buiten het stadion, tot in de stad. Alles was perfect. Alleen dan de keuze… naar Joburg of niet. Smsend met het thuisfront maakte het niet echt duidelijk. De geldkraan was praktisch leeg maar het was toch weer die ene kans in je leven. Dan krijg je nog een sms van je neef, tot zondag in Joburg. Toch maar wat twijfelen dan, maar de keuze was allang duidelijk. Op naar Joburg! Aan kaartjes geen gebrek, aan geld wel. De prijzen voor de finale varieerde van €200 tot €10.000. Dus flink bieden. Wel 100 keer geboden op marktplaats, FIFA en ebay. Echter kwamen we niet onder de €500. Mijn acceptatiegrens werd steeds hoger. Maar daar hadden we iemand met 3 kaartjes voor €1.250. Deze man was zelf niet in Zuid Afrika en we moesten de kaarten dan bij een vriend ophalen in Joburg. Omdat we de zaak niet vertrouwden hebben we hem constant gebeld. Hij wist ons over te halen om aan de lange reis te beginnen. Weer de gehele nacht doorgereden en een dag voor de wedstrijd in Joburg aangekomen. We kregen toen eindelijk zijn rekening nummer en op google kwamen meteen sites als opgelichtopinternet.nl, maar goed dat we nog niks hadden overgemaakt, maar daar stonden we, zonder kaarten, in Joburg. Tot overmaat van ramp werd ik ook nog eens doodziek (kon de spanning denk ik niet aan), ik heb de hele nacht voor de wedstrijd moeten overgeven, de dag erna leek het me dan ook verstandig om naar het ziekenhuis te gaan. En ja ik had weer een of ander virus te pakken! Na een lekker infuusje was ik er weer bovenop en moesten we toch echt dringend kaarten vinden. Naar het stadion dan maar. Daar was de vraag nog groter dan op internet alleen veel mensen wilden nog even de hoofdprijs binnenslepen. Ik had inmiddels mijn rekening al geplunderd en liep met 7000Rand over straat. Voor dit geld heb ik uiteindelijk een kaartje kunnen scoren een uurtje voor de wedstrijd. Een half uur later kwam de rest ook binnen.

Daar zat ik dan. Na elke wedstrijd van Nederland gezien te hebben stond ik ook bij de finale in het grote Soccer City. De tegenstander was zeker geen makkelijke opgave, voor de wedstrijd gaf ik ze beide een kans. In de wedstrijd zag ik drie partijen spelen. Ene meneer Webb speelde ook nog zijn eigen wedstrijd. Ook al kwam Nederland niet in haar gebruikelijke spel, ik ben hier nog nooit zo kwaad geweest. Verbaasd en kapot was ik ook nog nooit zo geweest toen Robben de grootste kans van de wedstrijd om zeep hielp, 10 meter voor mijn neus. Bij het typen krijg ik er nog steeds de rillingen van! Echter sleepte de teams er een verlenging uit. Het spel ging op en neer en ik zette in voor penalty’s (denk echter dat ik dat niet aan gekund had). Helaas had iemand zijn bril niet op en rolde de bal aan de andere kant van het veld in het doel. Iniesta had de droom verpest. Het Spaanse team was door het dolle heen, en wij zaten net zo stuk als onze helden die het weer niet hadden gered. Na de wedstrijd heb ik een uur voor me uit staan kijken, ik kon het niet beseffen. Geaccepteerd heb ik het nu nog steeds niet maar ik kan er mee leven. Het was hoe dan ook een top WK. Wat me wel opviel is dat de Spanjaarden de overwinning niet zo uitbundig vierde als ik had gedaan, ze hadden het ook niet verdiend;).

Wat voor een synoniemen ik wel niet allemaal heb gebruikt, het is moeilijk om het gevoel van de afgelopen maand te omschrijven, ik was er gewoon bij, en zo dichtbij! Het was in ieder geval briljant, ik zal hier nog vaaaaaaaaaaaak aan terug denken.