Time Flies

Wanneer ik dit typ zit ik alweer een maand in het zuidelijkste land van Afrika, ga ik over 132 dagen weer naar huis en is het WK over 94 dagen. Ben ik 3 keer naar Kaapstad geweest, heb ik 3 keer geskyped met Nederland en 3 keer Afrikaanse les gehad. Heb ik al vaker gebraaid dan je op twee handen kunt tellen, meer dan 600 foto’s gemaakt en heb ik al genoeg wilde dieren gezien, is het over het algemeen lekker warm en heb ik al meer dan 2000 kilometer links gereden.
Maargoed ik heb het hier prima naar mijn zin…

De eerst weken introductie waren een groot feest, tot nu toe heb ik ook nog niet veel aan mijn stage gedaan hier, toch hebben we voor de mensen hier al veel bereikt.
Elke dag is anders maar lijkt toch veel op elkaar. Als we stagedag hebben (meestal 2x per week) staan we vroeg op anders blijven we wat langer liggen, nouja langer, door het licht word ik altijd wakker en denk ik dat het 1 uur ’s middags is, dan blijkt het half 8 te zijn. Ik probeer dan te gaan hardlopen. Als ik niet lieg heb ik dat nu ongeveer 10 keer gedaan, maar ik heb sinds deze maand een abonnement bij de sportschool, dat gaat mijn nieuwe bezigheid worden. Daarna eten we wat, gaan we naar de winkels of wat computeren. Hele klus om al het nieuws bij te houden in Nederland met vaak traag internet. ’S Avonds kijken we vaak film of doen we een spelletje.

Wanneer ik dit typ ben ik ook net terug van een supervet weekend Kaapstad. Tot nu toe heb ik 4 feesten gemist (ziekte, niet kunnen vinden en doordat ik andere eerst naar huis moet brengen, voel met net een chauffeur hier!) maar nu gingen we overnachten dus kon ik ook eens wat drinken.

Veel studenten hebben laatst een rugby wedstrijd bezocht en zijn daarna in Kaapstad gebleven, dit hebben wij gemist dus zijn wij (Caledon-huis plus nog 3 mensen) afgelopen weekend in Kaapstad geweest. Hier wil ik wel even wat over kwijt!

Het begon allemaal donderdag. Via via via waren we met alle studenten uitgenodigd voor een feest van een of andere miljonair in Constantia. We reden met alle studenten en Stix (vriend van ons en bekende van miljonair) in een colonne naar Constantia. Deze wijk bestond alleen maar uit villa’s. Zo ook die van Barend (mr. miljonair). Toen zijn parkeerwachter onze auto’s had geparkeerd konden we naar binnen. Het leek net MTV Cribs, dik huis, grote tuin, veel dure auto’s ( volgens mij een Masserati, Mercedes S-klasse, IMG en een Ferrari bij zijn andere villa in Johannesburg voor de informatie) en toen we binnen waren zagen we een prachtige bovenverdieping met veel kunst aan de muur en alles erg sjiek. We gingen met een trap naar onder en daar was een kamer ingericht voor ons met muziek, eten, drinken, karaoke op een mega tv en een grote dansvloer. Als je door liep naar buiten kwam je bij het zwembad, waar ze ook aan het braaien waren. De tafels buiten waren gevuld met drank. Barend had erg veel whiskey, veel onbekende sterke drank, aftershock, stroh en natuurlijk bier. Ik heb nog nooit zoveel gedronken voor € 0,-. Barend vond het allemaal wel goed. Hij kende ons nauwelijks maar hij zei dat die het geweldig vond al die studenten. Deze avond hebben we erg goed gefeest, gezwommen, gedanst, gedronken en gezongen!

Toen ’s morgens iedereen erg brak wakker werd gingen de meeste weer naar huis een groepje naar Kaap de goede hoop de helft van ons groepje naar het strand en Johan, Liesbeth en ik wilden naar een pretpark. De achtbanen van dit park waren echter alleen maar in schoolvakanties open dus hebben we de vrijdag ook maar lekker aan het strand gelegen. Daarna naar onze hostel gegaan. We sliepen met 9 mensen op Longstreet(bekende straat in Kaapstad). De meesten gingen meteen slapen, Johan en ik hebben nog een biertje gedronken op het dak van het gebouw. Hebben we nog met een Nederlander gepraat en een backpakker uit Florida van 68 haha. Toen zijn we ook lekker gaan slapen voor een zware zaterdag.

De zaterdag gingen we met 30 graden de Tafelberg beklimmen. De meiden gingen met de kabellift, Johan en ik als Bear Grills en Les Stroud gingen hem beklimmen. We kozen voor de langste route die gemiddeld 4 uur duurt. Het eerste uur sloopte ons compleet. We hebben gedacht aan opgeven maar ik ben blij dat we toch zijn doorgegaan. We dachten dat het tweede deel (2uur in de zon lopen) zwaarder zou zijn maar dat was zeker niet zo. Het eerste stuk was door een bos vol schaduw maar het was erg benauwd. De weg hier was erg stijl met trappen en van rots naar rots kwamen we hoger. Het deel in de zon was veel vlakker en er stond een lekker windje. Het uitzicht was prachtig onderweg en eenmaal boven. We voelden ons echt goed toen we de top bereikt hadden. Daar moesten we een biertje op drinken. Het café was echter aan de andere kant van de berg bij de kabellift. Toen hebben we dus maar de hele Tafelberg overgestoken en onszelf verwend met een lekker biertje!

Eenmaal terug in het hostel kregen we goed nieuws (voor de meeste onder ons dan). Barend de miljonair bleek min of meer verliefd te zijn op Nienke. Hij vroeg of we met hem uit wilden gaan vanavond. Nienke wist het niet goed maar de rest had hier wel oren naar. Hij bleef maar sms’en dus het werd weer een avondje gratis stappen. We gingen eerst naar een club van een vriend van hem. De hele avond getankt in de VIP room en gedanst als Afrikanen. Stix en ik dronken whiskey (volgens mij Jamesson). Toen ik met Barend aan de bar zat zag ik dat ze alle Johnny Walkers hadden. Ze stonden volgens mij gesorteerd op prijs (Red Label, Black Label, Green Label, Gold Label en Blue Label). Stix zei dat Blue Label inderdaad de duurste was (€250 per fles). Ik durfde het niet te vragen, maar ik vroeg aan Barend of die wel eens Blue Label gedronken had. Hij zei ‘No, I don’t drink, why?’. Waarop ik antwoordde: Oh, I was just curious how Blue Label would taste’. En ja hoor, hij kocht een glaasje voor me. Ik ben eigenlijk niet eens zo’n whiskey-liefhebber maar deze was wel lekker smooth!

Barend wilde ons ook nog de oudste exclusieve club in Kaapstad laten zien. We wisten dat hij met zijn Masserati was gekomen! Zamora, Marloes, Johan en ik zijn toen als kleine kinderen naar de auto gerend haha, de rest moest met de taxi … In die 10 kilometer heeft die ons even de paardenkracht van zijn auto laten zien, het leek even of ik weer in Nederland was bij Superman the Ride. Hij zette ook een CDtje op van Michael Jackson, toen vroeg ik: ‘What do you think of Michial Jackson’. Antwoord: ‘He is a very kind man…’ verder vertelde die nog dat die ruzie had met de prins van Dubai… Die man zette ons constant weer versteld. Eenmaal bij The Galaxy aangekomen hebben we ons nog even goed vermaakt in het schuim en zijn toen heerlijk gaan slapen in de hostel.

Zondag zouden we eigenlijk naar Robben Eiland gaan maar dat was al volgeboekt. Toen zijn we maar weer aan het stand gaan liggen en hebben we van de zon genoten. De helft is later naar huis toe gegaan en met een paar mensen ben ik toen naar een straatfeest in een township gegaan. Ik was niet echt in de mood om weer te gaan party-en maar het was al mooi om zoiets meer te maken. Elke zondag bij Mzolies (township) in Gugeletu (wijk) zijn er van deze straatfeesten. De locals gaan dan helemaal los op straat met DJ’s en erg veel drank (net Koninginnendag). Van tevoren werd ons verteld dat het niet veilig was om daar als toerist heen te gaan maar dit viel reuze mee. Er werd wel geschooid bij het leven maar ik ga zeker nog een keer terug!

Door al dat gefeest lijkt het natuurlijk of ik hier helemaal niks doe. Nou hier komt die dan..

Johan en ik werken voor Mind over Matter. Erg leuk initiatief. Hier komen twee keer in de week gehandicapten. De bedoeling is dan dat ze samen zijn en leuke dingen doen. Ze zamelen allerlei materiaal in en de gehandicapten maken hier dan leuke dingen van. Spiegels van blikjes, bloemen van oud papier en vooral voor ons belangrijk, ze maken glazen uit afvalglas. Hiervoor gebruiken ze een vaak genuttigd drankje hier genaamd Appletiser (beetje appelsap met prik). Van dit glas snijden ze de bovenkant af en plakken die op de onderkant. (voor iemand die het wil zien, het idee komt van http://www.bottlecraft.co.za/Ideas.htm) Maargoed. De vorige business studenten hebben dit bij MoM geïntroduceerd. Wij gaan er mee verder. We hebben voor de organisatie ook een financieel overzicht gemaakt. Daaruit blijkt toch wel dat ze ook inkomsten nodig hebben. Nu krijgen ze wel wat van de overheid maar ze geven ook redelijk wat uit. Wij gaan proberen binnenkort met de glazen en andere producten op de markt te komen. Deze markt accepteert alleen lokale producten dus dat zit wel goed. Er is alleen voorraad nodig. Daarom zijn Johan, Celestine(oprichter MoM) en ik vorige week alle restaurants in Greyton afgegaan om te vragen voor glazen. Elk restaurant zal voor MoM glazen bewaren en zijn al 25 glazen direct afgenomen. Celestine was hier echt superblij mee. Voor MoM hebben we dus al redelijk wat bereikt. De bedoeling is dat Celestine met wat mensen elke zaterdag op de markt in Greyton komt te staan met producten gemaakt door de gehandicapten van Mind over Matter.

Daarnaast werken we voor de Elgin Learning Foundation (ELF). Onze contactpersoon hiervan is echt een mooie gast (Naym Daniels, red.). Bij de introductie was verteld dat ze hier in Zuid Afrika nauwelijks schelden. Bij onze eerste meeting was het al raak. Deze drukke kleine local kan er wat van. Hij werd in de meeting 10 keer gebeld en keek ons aan en zei: ,I don’t have time for this facking bullshit’. Maargoed, ELF dus. ELF doet van alles. Het is meer een opleidingscentrum voor echt allerlei richtingen. Naym is hoofd van the Small Business department. Hij helpt vooral ondernemers die een kleine onderneming willen beginnen (Entrepreneurs of Small Businesses). Onze eerste opdracht is een database maken met instellingen die funds(subsidie) geven voor deze entrepreneurs. In het excelbestand moet Naym het type of business ingeven en het gewenste bedrag aan fund. Daaruit moeten dan contactgegevens en requirements van possible funders uitrollen. Daarnaast moeten we ook nog een tabblad inbouwen voor non-financial support. Laat ik hier nu net goed in zijn, maar poeh hee wat een werk! Deze database had al af moeten zijn, maar de vorige studenten waren volgens Naym beter in feesten dan in werken. We hebben laatst een concept laten zien en hij was ‘fucking impressed!, this shit is gonna save my ass’. Die database is blijkbaar erg belangrijk voor Naym omdat hij het aan mensen moet laten zien waar hij later subsidie van krijgt! Die database wil Naym dus per se eerst af hebben voordat we aan een nieuw project gaan werken. Hierover dus later meer.

De planning voor de rest van de tijd ziet er goed uit. Oh wat heb ik een zin in het WK. Vorige week nog extra kaarten aangevraagd voor de 8e finale in Duban (wat een stadion). Hier moet Nederland als ze eerste in de poule worden. Daarnaast gaan Johan en ik de eerste dag naar Frankrijk –Uruguay en bekijken we met kaartjes voor de beste plaatsen, Nederland – Kameroen. Daarnaast is er nog zoveel te doen hier (Namibië, Sharkdiven, Bungeejumpen, Skydiven, Route 62 & Garden Route, Robben Eiland dus nog enz.) Heb vandaag te horen gekregen dat ik vakantie kan nemen wanneer ik wil! Mieke, Stef en Joep komen waarschijnlijk begin mei langs, dan gaan we een hoop avonturen beleven.

Ik hoop echt nog een keer Namibië te kunnen bezoeken (schijnt erg mooi te zijn) en we rijden over de ‘Garden Route’ naar de wedstrijd in Durban. 1700 kilometer langs prachtige flora en fauna. Op de terugweg gaan we pas genieten van de omgeving (Na Nederland – Kameroen moeten we een beetje haast maken om op tijd in Durban te zijn).

Dit was het wel weer voor deze keer, als er weer een klein verhaaltje in me opkomt, plaats ik het meteen. Bedankt voor uw aandacht en nu terug naar de studio.